We worden als westerse mens geacht voor ‘onszelf’ te gaan en dat is paradoxaal ‘dodelijk’
Herken je dit om je heen? We rennen hard naar wat we denken dat het hoogst haalbare is.
We “moeten” daarbij van alles en gaan enkel voor de “beste versie” !
De norm? Een individu zijn dat alles verklaart vanuit het brein en zich vastbijt in presteren.
Ons gevoel parkeren we hierbij, want wie kent niet het aloude :‘normaal doen’ en je ‘gedeisd houden’.
Een beetje zwart wit misschien maar desalniettemin een dodelijke combinatie want je gevoel laat je zien wat de bedoeling is in je leven.
Je gevoel geeft aan wanneer je vast loopt lichamelijk, mentaal, geestelijk!
Maar waarom zijn we eigenlijk zo hard bezig om voor onszelf / het beste/ goed presteren te gaan?
Er lijken redenen genoeg om dit gedrag te verklaren, logisch te maken zelfs.
- We beleven onszelf als afgescheiden van de wereld om ons heen. Dat vinden we beangstigend en dus willen we het naar ons hand zetten (de maakbare wereld)
Dualiteit is bijna een werkwoord. Er zijn ook ‘andere’ mensen, maar je weet maar nooit wat die je aan kunnen doen.
Kijk maar naar het nieuws: afrekeningen, mensen die moedwillig anderen pijn doen fysiek en/ of mentaal.
Als koren op de molen kun je verhalen vertellen wat je al allemaal bent aangedaan in je leven tot nu toe. ‘You got a minute…’?
Dus beter alles onder controle te brengen en naar je hand te zetten: dat is hard werken! - Je weet niet beter want je hoort het al je hele leven van je opvoeders en op school
Het leven is er om te over-leven! Het is survival of the fittest geblazen.
Herken je dat: “let op”, “kijk uit” van vroeger ? En het: “goed je best doen en lief zijn want anders….”
Jarenlange indoctrinatie dat je er alleen maar toe doet als….. - Volgens de Bijbel zijn we de hoeder van de aarde
God schiep de aarde en stelde de mens aan boven alles en als hoeder van het geheel.
Dus is de aarde van jou en is het maakbaar… - En, oh ja alles is verdeeld in goed en slecht dus ook weer koren op de molen om voor het betere te gaan
Mannen zijn ‘hoger’ in de rangorde dan vrouwen Eva is niet voor niets gemaakt uit een rib van Adam.
Als dit alles nog niet genoeg is wat zou je zeggen van de ‘witte man’ boven de ‘zwarte man’ of iedere andere kleur. En dan hebben we het nog niet eens over het onderscheid in benadering dat we schijnen te moeten maken, gebaseerd op voorkeur van wie je lief hebt, welke religie je aanhangt of juist geen en zo kunnen we nog even door gaan.
Je wordt er gek van en doet er alles aan om maar ‘gezien’ te worden - En hoe vaak hebben we niet te horen gekregen dat we ‘grenzen moeten aangeven’: jezelf verdedigen en niet over je heen laten lopen.
‘Grenzen’ is een veel gehoord woord.
We begrenzen alles; ons zelf, ons land, de Westerse Wereld, onze tuin; noem het maar op.
Termen als ‘grenzeloos’ worden al gauw verwezen naar het rijk van zweverig en zijn zeker niet normaal.
Heel soms mag het even, dat grenzeloze, maar dan niet te lang! Extase is misschien wel ons grootste taboe.
En dan te bedenken dat bovenstaande opsomming maar heel erg beperkt is.
Werkelijk alles dat we doen of bedenken is gebaseerd op de overtuiging van een afgescheiden bestaan en daarmee op het bestaan van een afgescheiden individu dat moet zien te overleven!
We leven in de tijd van hyper-individualisme!
De tijd van ieders eigen ‘waarheid’.
De tijd van ‘wij’ tegen ‘zij’, van tegenstelling, van competitie en strijd.
Het betekent een leven van voortdurende overlevingsstress.
Ons zogenaamde reptielen brein van flight, fight, freeze doet niet alleen zijn werk op werkelijk bedreigende momenten.
Het is nu altijd actief en in de ‘startblokken’ klaar om ons te beschermen.
Het lichaam is doordrenkt van stresschemie.
Sommige mensen zeggen zelfs dat ze ‘opleven’ bij stress en dat er zo iets zou bestaan als ‘goede stress’.
Een alcoholist voelt zich ook goed als hij weer een glaasje op heeft.
Als we eerlijk zijn voelt dat gestreste bestaan helemaal niet goed.
Meer dan 1 ½ miljoen mensen in Nederland in de burn-out zal je niet horen zeggen dat ze zich bevoorrecht voelen.
Nee, het voelt helemaal niet goed ook als je geen burn-out hebt.
Je kent dat gevoel vast wel, ergens boven in je buik of je borst bijvoorbeeld.
Dat verkrampte knagende opgejaagde stressgevoel.
Of de pijn in je nek en schouders van de last die je daar draagt, het idee dat je je ‘schouders onder het leven moet zetten’ of je schrap moet zetten voor wat er gaat komen.
Maar ja: de meeste mensen weigeren te onderzoeken of het iets te maken heeft met hoe we met z’n allen tegen het leven aankijken. We gaan voor pappen en nathouden
Je herkent vast wel enkele van de onderstaande redenen waarom we stress ervaren en wat we eraan doen
- Onze problemen komen ‘gewoon’ omdat je ‘fout zit’ of een ‘vervelende baas’ hebt die het op je gemunt heeft
- Of het is ‘gewoon’ een spierkramp waar je slachtoffer van bent. Dokters en andere hulpverleners zijn er dan voor om je van je stress te verlossen
- Er is een hele industrie ontstaan om ons van onze stresspijn en kramp te verlossen.
- Winkels vol zelf-help boeken maar ook yoga, meditatie, mindfulness, zen en ga zo maar door gaan je helpen met de symptomen te bestrijden
- En je kunt vervelende en stressvolle omstandigheden ook proberen te vermijden
- Of als dat echt niet lukt (meestal lukt het niet) dan kun je op vakantie gaan
Wow…volgende probleem; veel mensen zijn de eerste week aan het afkicken van de stress en dan raken ze in de tweede week weer van slag omdat ze ‘maandag’ weer aan het werk moeten…
En dan is er de eindeloze zoektocht die we met z’n allen doen om ons beter te voelen.
Overconsumptie noemen we dat. Je kunt op elk terrein van het leven aan overconsumptie doen:
Comfort food, ‘feel good’ dingen, lifestyle, huis, auto, status, geld en ga zo maar door.
Zelfs Spiritualiteit is in de ‘feel good’ business.
Als je een beetje op je zelf gelet hebt dan weet je dat het allemaal doekjes voor het bloeden zijn; je wilt meer en meer en het maakt je verslaafd.
Waar begon dit allemaal ook al weer mee?
Met een idee en (bijbehorende) actie. Het idee van een dualistisch bestaan van ‘ik’ tegenover de ‘buitenwereld’ (en de ‘ander’).
Dat is wat we zouden moeten inspecteren.
Bestaat die wereld echt of is het een aanname die vervolgens leidt tot een vicieuze actie van zelfverdediging in zelf-kramp?
Leidt die zelf-kramp vervolgens tot een volgende aanname en illusie: die van een afzonderlijk individu, ‘ÍK’?
Is ons lichaam (daarom) voorbestemd voor louter zelf-overleving en leven in de spanning van stress?
Of…bestaat het hele Universum van verschijningsvormen uit energie en zijn al die energetische verschijningsvormen geheel en altijd met elkaar verbonden als één geheel netwerk?
Alles is energie en altijd al met elkaar verbonden
Dat is wat de natuurkunde beweert en vele Spirituele stromingen!
Wat zegt je eigen intuïtie en gevoel?
Ah, om dit toe te laten moet je weer gaan voelen! Daar zit hem dus duidelijk een kneep.
We hebben ons gevoel vaak uitgeschakeld om der wille van de ratio! Maar laat je gevoel weer even toe…
Wat zegt het dan over de wereld ‘rond’ ons. Voelen we de verbinding?
Als we in een echt bos lopen, zouden dan de bomen, planten en dieren leven alsof ze afgescheiden zijn van elkaar?
Praten we hier niet over ‘ecologie’: alles met alles verbonden.
Leven apen in het bos? Of; zijn de apen het bos samen met alle andere wezens; geheel afhankelijk van elkaar.
Door de focus op onszelf in plaats van op de verbinding, creëren we onze eigen stress
Als alles energie is en we altijd met elkaar verbonden zijn (en dat lijkt toch wel echt zo) dan slaan we met onze afgescheiden hyper individuele positie de plank wel heel erg mis!
Dan is ons leven grotendeels gebaseerd op een illusie en zijn wij de schepper van onze eigen stress.
Als we die pijnlijke waarheid zouden voelen, onder ogen zien dan zouden we weer moeten gaan leven als de boom, de vogel, de mier, de bloem in het bos.
Of, om dichter bij huis te blijven, je eigen huiskat die wel heel relaxed door het leven gaat…
We zouden weer gaan voor samen, de eigenlijke primaire natuur van de mens (lees ook 1+1 =1)
Het zou overduidelijk worden: het leven gaat om overgave aan het leven zelf, aan de altijd veranderende levensstroom!
Als we onze leefstijl veranderen zouden we het leven weer volop ontvangen en niet ons heil hoeven zoeken in overconsumptie.
We zouden alle ziekmakende opgezouten shit vanzelf loslaten.
Overgave, ontvangen en loslaten zouden geen losstaande begrippen zijn maar naadloos één en de zelfde natuurlijke handeling.
Precies die natuurlijke handeling die haaks staat op de handeling van de zelf kramp die ons leven opdeelt in ‘twee’ en daarmee ons tot slachtoffer maakt van onze zelf gecreëerde stress.
Ga niet voor jezelf maar voor Verbinding
Overgave, ontvangen en loslaten is Leven. Wil je dit oefenen?
Download onze gratis geleide Deditatie of doe mee met onze geleide Deditaties!
Het leven gaat om Leven niet om overleven
