Een eenvoudige vraag echter, afhankelijk van jouw kijk op de wereld is de uitkomst anders.
In de wereld van nu zal iedereen het meteen eens zijn: 1+1=2.
Dit is ‘logisch’ in een wereld van logica en rationaliteit. In een kosmos die we zien als een voorspelbaar en gesmeerd lopend uurwerk. Dit is de wereld van de materie. Een wereld die monomaan opgebouwd is uit steeds kleiner worden onderdelen. Waar alles een naam heeft en in vakjes is opgedeeld. Waar alles z’n tijd heeft en plaats en bestemming. Een wereld die opgedeeld is in een ‘binnen’ en ‘buitenwereld’, een levende wereld en een dode wereld.
Descartes, de afscheiding van lichaam en geest 1 en 1 = 2
De wereld met andere woorden van afscheidingen; waar ook lichaam en geest gescheiden van elkaar gezien worden.
De wereld van ‘objectief’ en ‘subjectief’ van ‘mijn’ en ‘dijn’ van ‘goed’ en ‘slecht’ van ‘binnen’ en ‘buiten’ van ‘gisteren’ en ‘morgen’.
Een wereld m.a.w. van dualiteit. De wereld die het gros van de mensheid al eeuwen als onomstotelijk waar heeft geaccepteerd en waar al onze sub-waarheden op alle terreinen van ons maatschappelijk functioneren zijn afgeleid.
Maar deze wereld is ook de wereld waar we ons afgesloten voelen van die wereld om ons heen en onze medeschepselen.
Waar we lichaam en geest gescheiden hebben en vaak als tegengesteld beleven en in ‘oorlog’ met elkaar verkeren (de ‘geest is gewillig maar het vlees is zwak).
Een wereld waar we de ‘wereld om ons heen’ als ‘echt’ en ‘objectief’ ervaren en onze eigen gevoelens en bewustzijn als ‘vaag’ en ‘subjectief’.
Een ‘huisje, boompje, beestje’ wereld waar we in een keurslijf van automatisme leven van ‘doe normaal’ en het ‘is nu eenmaal zo’.
Waar zelfs onze materialistisch georiënteerde wetenschap ons voorhoud dat we geen eigen wil hebben.
Waar komen die tweedelingen vandaan die de materialistische en rationele wereld van nu bepalen.
Is er een alternatief en, zo ja, wat is dat dan.
Is de wereld van dualiteit van nu ‘echt waar’ en de enige waar we op moeten bouwen?
Geen onbelangrijke vragen als we kijken (en voelen) hoe we deze duale wereld van tegenstellingen ervaren en waar die wereld toe geleid heeft, gebaseerd op dat paradigma, in ons maatschappelijk, politiek, educatief, economisch, etc bestaan
Je bent niet afgescheiden van het bos, maar deel van het bos 1 en 1 =3
1+1= 3
Zo’n dikke 10.000 jaar geleden bijvoorbeeld zagen en voelden we ons helemaal niet afgescheiden van de wereld ‘om ons heen’.
We beleefden ons totaal verbonden met alles; we kenden het gevoel van ‘alles om ons heen’ niet eens; we hadden zelfs geen woord voor ‘woud’ of ‘bos’.
Dat kwam omdat we ons niet afgescheiden hadden van het bos of woud. We waren het bos en de natuur.
We beleefden ook alles als ‘geanimeerd’, alles had ‘spirit’ ook z.g. ‘dode’ dingen als bergen of meren of zeeën.
Er bestond nog geen wezenlijk onderscheid tussen een ‘levende’ en ‘dode’ wereld en het ‘individu’ los van de wereld vierde nog geen hoogtij.
Competitie zoals we die nu ambiëren en zelfs propageren bestond niet.
We waren als mensen veel meer gelijkwaardig en wisten onszelf van elkaar en van de natuur afhankelijk.
Onze natuurlijke grondhouding was als die van alle schepselen: we verkeerden nog niet in een eeuwige overlevingsstress (af en toe als het nodig was wel natuurlijk).
We waren over het algemeen ontspannen, in ons gevoel en met onze aandacht op nu. We hadden zelfs nog geen woorden voor morgen en gisteren.
En…..niemand hoefde ons te leren dat ademen onze connectie was met het leven.
Alles was ook nog van iedereen; er bestond geen ‘mijn’ en ‘dijn’ in de vorm van bezit. Samen sta je ook sterker dan alleen; dat hoefden we niet op een cursus te leren. We redeneerden nog niet van uit het principe van dualiteit en tegenstelling.
We wisten, inherent: 1+1=3. Samen is natuurlijk en meer dan alleen; alleen is beperkt!
Nog steeds, zoveel eeuwen later, als we in ons hart en gevoel kijken, herkennen we deze oorspronkelijke instelling.
Het is nog steeds onze primaire natuur en die breekt nog steeds af en toe door ons pantser van afgescheidenheid.
In ons Changespirator jargon noemen we dat een lichtmoment of een flowmoment dat je kunt herinneren door een Deditatie.
We kunnen nog steeds zien dat we een gezamenlijkheid hebben, dat we met alles verbonden zijn, dat alles geanimeerd is in gelijkwaardigheid en gelijkheid.
Het leven kan nog steeds beleefd worden als een ondoorgrondelijk mysterie waarin alle uiterlijke verschijningsvormen verschijnen en verdwijnen in een zee van energie of spirit.
We weten dat die ‘spirit’ nooit verloren gaat en dat we niet alles hoeven (en kunnen) verklaren om daarmee de illusie te verkrijgen dat we in controle zijn
Je bent de oceaan, de golf en de ijsberg! 1 en 1 = 1
1+1 =1
En dan……in de Griekse en Oosterse oudheid gingen sommige filosofen nog verder.
Niet alleen was alles met elkaar verbonden in een eindeloos netwerk waarin alles elkaar beïnvloedde en de som van alle onderdeel een integraal geheel vormde dat groter was dan de pure som van alle onderdelen (1+1=3).
Zij beleefden de kosmos als één geheel. Zij postuleerden dat een wereld van twee tegengestelden een illusie is.
Er is slechts één Wezen (Being) en alle zogenaamde verschijningsvormen zijn daar een modificatie van zoals de golven in de zee modificaties zijn van die zee zelf zonder er ooit afgescheiden van te zijn. Dit is de wereld van de non-dualiteit of (in het Sanskriet) advaita.
Dit is de wereld van 1+1=1; aan alles voorafgaande éénheid.
Deze wereld heeft geen begin en eind zoals in de 1+1 =2 wereld.
Ze is altijd en eeuwig NU en NU en NU.
Deze wereld kan niet bedacht worden maar alleen beleefd als alle categorieën van weten en meten zijn losgelaten.
Je kan het bijvoorbeeld beleven in diepe Deditatie maar ook in diepe slaap waar de wereld van beelden en ervaringen ook niet bestaat maar alleen de wereld van puur Zijn en puur Voelen. De wereld van Changespirators is gebaseerd op deze kijk op de werkelijkheid.
Onze wereld van alle dag waar we contact met elkaar en de wereld animeren is gebaseerd op het uitgangspunt van 1+1=2.
De wereld van tegenstelling, zelf overleving en zelfverdediging van de krampachtige dualiteit.
Echter, zoals we gezien hebben, ze is niet ‘natuurlijk’ en slechts ten dele bruikbaar als model voor de totaliteit van ons bestaan.
Stoplichten en techniek kunnen nuttig zijn maar behoren niet ons hele leven te bepalen als zou het de ultieme waarheid zijn.
De wereld van rationaliteit en de ‘mind’ is te beperkt om de ultieme waarheid te vertegenwoordigen. In die zin is het een illusie: letterlijk.
Echter, we streven naar en oefenen een leven van verbinding en dat kan alleen als we ophouden ons te verkrampen, verdedigen en overleven.
Dit leren we actief te doen en onze natuurlijke grondhouding is te ontspannen en voelen in elke situatie ipv te reageren en ons te weer stellen in situaties.
Op die manier blijven we in (gevoels-)contact met het leven zelf waarin die situaties verschijnen en voelen we ons gevoed door dat leven.
Alles ‘daar’ is goed als het is. Het leven manifesteert zich ook via ‘ons’ zoals het ‘moet’; het ‘doet zichzelf’.
Het gevoel van een afgezonderd zelf dat moet worstelen om te overleven in een vijandige wereld vervaagt en slijt meer en meer, tot het geheel verdwenen is.
We zien dan dat het afgescheiden ‘individu’ een hersenspinsel is gebaseerd op onze verkrampte houding in het leven.
Het ego-individu is iets wat we zelf doen in reactie op het leven wat nu plots ‘om ons heen’ is.
Als we zo overgegeven zijn aan het leven in het besef dat dat onze natuurlijke grondhouding is dan komen we erachter dat er een ‘diepte’ achter dit alles schuilgaat waar ze het in de oudheid al over hadden (en die we b.v. in het Boeddhisme en Advaita Vedanta nog steeds tegenkomen):
Er is in Wezen maar Eén Zijnstoestand en dat is Bewustzijn vol Energie.
Het is de Oceaan van Zijn waaruit de levensgolven en stromen voortkomen in oneindige verbinding.
Eén + Eén = waarlijk Eén. Nu en nu en Nu; altijd al en in Eeuwigheid.
Hiermee staat de wereld van 1+1=2 op z’n kop.
Ze blijkt een hersenspinsel en is niet bij machte het mysterie van het leven te verklaren noch zou het ’t uitgangspunt moeten zijn van het leven dat we leven.
Ons intuïtieve uitgangspunt zou net andersom moeten zijn:
Er is een Ultieme Werkelijkheid: een Oceaan van Zijn en Stralende Energie
waaruit alles spontaan voortkomt rimpelend en (vloed) golvend in eeuwige eenheid en verbinding
Jij ben dat, jij ‘weet’ dat en jij bent voorbestemd om dat tot leven te brengen.
