“We leven in een slachtoffer maatschappij”
We leven volop in Corona tijd. De zoektocht naar een ‘geneesmiddel’ of vaccin is op volle toeren. We zijn gewend geraakt dat je een ziekt geneest met een geneesmiddel en dat je hem voorkomt met een vaccin. We spreken, wat betreft genezen, ook altijd in oorlogstermen. De ‘strijd’ tegen het (vijandige) Covid19 virus; de ‘strijd’ tegen kanker en ga zo maar door. Niet alleen bij ziekten maar eigenlijk bij alles hebben we ons de neiging aangemeten om de oorzaak buiten ons te zien.
We kijken naar het leven als een gepolariseerd strijdtoneel. De bacterie, het virus, de ziekte, de baas, het werk, de ‘ander’, het weer, het voedsel, de tegenpartij, de wereld, het tijdsgewricht, de jeugd, de regering, je partner, je ouders, en ga zo maar door, zijn de schuld van je ongemak, ongeluk of ziekte. We leven in een slachtoffer maatschappij.
Als je dit tot je door laat dringen is het één groot drama: IK en de (boze) buitenwereld; IK en de ‘ander’. Constant ligt die dreiging op de loer! CONSTANT; ook op onze ‘goede’ momenten (die worden immers ook ‘afgepakt’ als is het maar door de ‘tand(!) des tijds’).
Zou dit ‘slachtoffer drama’ de oorzaak kunnen zijn dat medicijnen en vaccinaties nooit echt afdoende zijn? Is het zo dat we met al die remedies juist de plank misslaan? Zou het moment aan moeten breken dat we de hand eens in eigen boezem steken en niet alleen wat Corona betreft maar alles?
Ja, de hand in eigen boezem, dat lijkt toch wel voor de hand liggen, zou je zeggen.
“We zijn geen slachtoffers, maar zelf verantwoordelijk”
Waar komt dat idee vandaan dat er een ‘boze buitenwereld’ (inclusief de ‘ander’ die het op ons ‘gemunt’ heeft) bestaat waarin we moeten overleven? Snijd die aanname echt hout? Ligt het niet voor de hand dat een andere aanname meer ‘waar’ is? De aanname (of het ‘weten’ zelfs) dat wij het Leven Zelf zijn! Dat we een onderdeel van het Leven vormen, onverbrekelijk ermee verbonden (en zelfs met alles dat Leeft).
We zijn helemaal geen slachtoffers maar juist geheel ver-antwoord-elijk! Ons antwoord op het leven zou overgave eraan moeten zijn; volle participatie en niet de boot afhouden.
Genezen en helen worden dan meteen geheel anders! De aanname is nu juist heel-heid. We vormen vóór alles één geheel met het Leven. Het Leven geeft ons leven (niet ‘melk de witte motor’ of een zak friet); we zijn er onverbrekelijk mee verbonden. Als we die ‘heel-heid’ met en in het Leven weer voelen en (dus) toelaten en volop ademen in ontspanning, voilà dan stroomt het leven weer en genezen we van wat ons ook maar dwars zit. Ja hoor, dat is echt zo! Als het leven in en als ons stroomt dan versterkt dat ons immuunsysteem bijvoorbeeld en heeft een virus of bacterie veel minder kans (of misschien helemaal niet zelfs).
Maar, nog veel belangrijker, het geneest ons van ons slachtofferbestaan. Het maakt ons weer mondig, we doen weer mee, we ‘betekenen’ weer wat voor elkaar en de natuur. We LEVEN!
Kan jij meer ontspanning, flow en veerkracht in je leven gebruiken?
Doe dan gratis mee met de 5-daagse online Deditatie programma
Monique-Cecile
op 17 Apr 2021